Εικόνισμα

...



Όσο τα σύννεφα παραμένουν ακούρδιστα
θα περιμένω εκείνη τη βόλτα. 
Ο ουρανός
θα ψαλιδίζει τη βροχή σε κομμάτια, 
θα τη ρίχνει, όχι σαν στάλες,
σαν να είναι σκοινιά περισσότερο - 
να πιαστείς απ' τη βροχή, 
ν' αναρριχηθείς χαμηλά, 
στο κάτω μπαλκονάκι 
των χεριών μου

(Στα χέρια μου θα φυτρώνουν φωτίτσες
Θ' ανάβω κεράκια, κεράκια, συνεχώς κεράκια 
σαν να 'χει γενέθλια η απουσία,
σαν να 'ναι το σώμα σου εικόνισμα)

Θ' αποκοιμιέσαι πάνω 
στα δαχτυλικά μου αποτυπώματα. 
Θα είναι κάθε απόγευμα Κυριακή,
μια Κυριακή απόγευμα,
όλα τα απογεύματα μια Κυριακή απόγευμα. 

Κι εγώ θα περιμένω εκείνη τη βόλτα


...